Inzichten van Jelle Monstrey

JELLE MONSTREY, Stad Gent

Ik ben bezig met een aantal stadsbrede participatie- en cocreatieprocessen. Verantwoordelijk voor burgerbudget, burgerkabinet, crowdfundingplatform en participatieplatform.

Echte cocreatie is voor mij meer dan burgerbudget. Sommige projecten zitten nog meer op het niveau van participatie.

Burgerbudget: is een oproep van de stad aan haar bewoners om projectvoorstellen te doen waarmee de Gentenaars iets willen doen in hun buurt, wijk, voor de wijk en haar bewoners en daar steun kunnen krijgen van de stad.

Het is niet de bedoeling dat de burger een idee oppert en dat de Stad dat dan uitvoert. De bedoeling is om het samen te doen, met mensen uit de buurt.

Het is ook een pilootproject, we hebben de subsidiereglementen ook op een andere manier geschreven (niet klassiek), veel meer.
Dat geeft onzekerheid langs beide kanten. Zowel voor de Gentenaar als voor de stadsdienst; maar die onzekerheid is interessant om mee om te gaan.

Bij de recruteringscampagne merkte je wel dat het vaak nog losse ideetjes waren.

Er zijn daar een pak uitdagingen aan:

• Hoe kunnen diensten ‘loslaten’: bv. de wegendienst, de groendienst,…  Als er iets op hun domein gaat gebeuren door burgers. In de gesprekken die we gehad hebben is er een zeer constructieve houding. De diensten zijn echt wel bereid om oplossingsgericht na te denken met de indieners van ideeën. Niemand heeft nog zijn hakken in het zand gezet.
• Daarnaast is het uitdagend voor het stadsbestuur: loslaten is daar vaak nog wat moeilijker. hier hebben we nog geluk (in gent): hier hangt een zeer progressieve houding, we krijgen ruimte om te experimenteren.
• Voluit voor cocreatie gaan is niet evident: zeker het college heeft wel een mandaat gekregen van de kiezer en daar is loslaten niet altijd gemakkelijk. Maar dat moet ook niet. Alle betrokkenen moeten daarmee leren omgaan en nu zijn we aan het experimenteren en daaruit kunnen we dan onze lessen trekken. Zo kunnen we evolueren
• Zowel bij politici als bij ambtenaren is er een grote evolutie. 10 jaar geleden was er nog weinig mogelijk, echt nog de letters van de wet volgen.  Er wordt veel meer gekeken naar de geest van de regel en constructief nagedacht van “wat mogelijk is”.
• Ook aan de kant van de bewoners: die nemen ook zelf meer initiatief, meer engagement. Het is voor iedereen zoeken “wat kunnen we verwachten, wat kunnen we zelf doen” interessante tijden vol experimenten langs alle kanten
• Mislukken gaan we zeker, maar dat is niet erg.  er kunnen altijd dingen fout gaan. maar die kunnen opgelost worden

Is uw eigen kijk op cocreatie doorheen de tijd veranderd?

Vroeger was het gemakkelijker, de lokale overheid nam initiatief. Nu maken we het moeilijker ondanks gidsen, adviezen en draaiboeken, is cocreatie altijd complex en altijd opnieuw gaan kijken hoe de dingen in handen moeten genomen worden, case per case bekijken.

Bewonersgroepen moet ook water bij de wijn doen. Vaak komt snel het verwijt dat het de schuld is van de stad maar bewonersgroepen zijn ook niet altijd flexibel.

Cocreatie wil zeggen dat iedereen mekaar tegemoet komt.

De gradatie van cocreatie zal case per case ook veranderen. Het zwaartepunt ligt altijd anders (overheid – bewonersgroep).

Er kunnen rond cocreatie wel een aantal adviezen en krijtlijnen uitgeschreven worden, maar veel is afhankelijk van het project zelf. Elke context is anders…

Het sociale weefsel en de actoren zijn nergens dezelfde, ook niet binnen één stad.